Η Φερνάντα Μελτσόρ στους New York Times

Ένα αμείλικτο βλέμμα στις παθογένειες και τη βία της Βερακρούζ. Η Μελτσόρ ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει την πρόθεση να ερμηνεύσει ή να εξηγήσει την πατρίδα της. Τα μυθιστορήματά της δεν είναι τόσο νωπογραφίες του Μεξικού, όσο ένα είδος λογοτεχνικής μαγνητικής τομογραφίας που διερευνά και αποκαλύπτει αθέατες πλευρές της ανθρώπινης συνθήκης. 

Η Μελτσόρ αποτυπώνει τη βιαιότητα της ανδρικής επιθυμίας και τη βία την οποία έχει υποστεί η ίδια στη Βερακρούζ. Γνωρίζει και συζητά το πόσο επικίνδυνη είναι η ζωή για μια γυναίκα στο Μεξικό, αλλά της φαίνεται ενδιαφέρον ότι οι αναγνώστες υποθέτουν ότι εμπνέεται μόνο από την πραγματικότητα και όχι, για παράδειγμα, από συγγραφείς όπως ο Κόρμακ Μακάρθι, ο Ντένις Τζόνσον και ο Λι Στρίνγκερ.

Στα βιβλία της η απόδοση της ανδρικής φαντασίωσης και βιαιότητας είναι ολοκληρωτική και φρικιαστική. Ορισμένοι αναγνώστες δυσκολεύονται. Η Μελτσόρ όμως επιμένει να αναγνωρίζει την ανθρωπιά που κρύβεται ακόμα και στους πιο μοχθηρούς ήρωες, κάτι που αποκαλεί άσκηση ριζοσπαστικής και απεγνωσμένης ενσυναίσθησης.

Η Μελτσόρ γράφει για φόνους, για βιασμούς, για ανθρώπους εθισμένους στο πορνό, για τη συστηματική κακοποίηση των γυναικών από τους άνδρες. Την ίδια ώρα όμως τα βιβλία της μιλούν για παραμελημένα μικρά αγόρια και ζωές στερημένες από αγάπη. Γράφει για τη φρίκη με ανθρωπιά και χάρη. 

Ολόκληρο το άρθρο εδώ.