![[ΠΕΖΑ/22] Νόμπερ](/web/image/product.template/1324/image_128/%5B%CE%A0%CE%95%CE%96%CE%91-22%5D%20%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81?unique=62ce91f)
Νόμπερ
«Ο Όσπρεϋ ντε Φλουνκλ, που ό,τι βλέπει το θέλει δικό του και που εσείς θα τον αποκαλείτε Σερ, και η τριμελής ακολουθία του, διασχίζουν μια κοιλάδα με ρυθμό κουρασμένο, που όμως οι άνδρες του, κι αυτός μαζί, έχουν συμφωνήσει σιωπηρά να τον κάνουν να φαίνεται απλώς χαλαρός. Πίσω του, ο Χάρολντ Τίτε κουβαλάει τα συμπράγκαλα του αφέντη του σ’ έναν καφετή σάκο στην πλάτη του. Έχει γείρει κι έχει στραβώσει ολόκληρος από το βάρος του σάκου που —έτσι το νιώθει— είναι ασήκωτος από τις αμαρτίες που τον έχουν φορτώσει. Μία είναι δηλαδή η αμαρτία, η πιο παλιά απ’ όλες, η ιδιοκτησία, και ο ντε Φλουνκλ αποκόμισε μπόλικη, υποβοηθούμενος από τους υπηρέτες του και την ευνοϊκή συγκυρία της βαθιάς αρρώστιας. Είναι τρεις μέρες τώρα που έχουν βγει στο δρόμο. Χτες ήταν στο Τριμ. Τώρα πηγαίνουν προς το Νόμπερ».
Στο Νόμπερ έχει πέσει πανούκλα. Τους κατοίκους τούς έχουν κλείσει στα σπίτια τους, να πεθάνουν, μόνοι, για το καλό τους. Το τέλος των ημερών είναι εδώ. Όμως ο Όσπρεϋ ντε Φλουνκλ ονειρεύεται τους ερχόμενους αιώνες να ψάλλουν το όνομά του. Το Νόμπερ δεν είναι η κόλαση: είναι ο θάνατος σαν θέατρο και σαν κωμωδία.
«Μια αλλόκοτη μεσαιωνική περιπέτεια που ανήκει σ’ ένα δικό της είδος. Ένας δεξιοτέχνης αφηγητής με σπάνιο γλωσσικό χάρισμα και κωμική φλέβα»
Irish Times
«Τι είναι το Νόμπερ; Ό,τι κι αν είναι, πρόκειται μάλλον για ένα απ’ τα πιο πρωτότυπα ιρλανδικά μυθιστορήματα των τελευταίων πολλών ετών»
Dublin Review of Books
«Ένα απίστευτα γοητευτικό ανάγνωσμα... μια παρανοϊκή, δονκιχωτική Οδύσσεια» Κέβιν Μπάρρυ
«Μια σκοτεινή ιστορία γεμάτη αίμα και φλεγματικό χιούμορ»
The Guardian
«Μετάφραζε, μούλε»
«Πες τους» λέει ο ντε Φλουνκλ, «πες σ’ αυτούς τους ειδωλολάτρες μπάσταρδους που πάνε και παντρεύονται τις σκλάβες τους και που, χωρίς καμία τέτοια σύσταση από τον πάπα, τεκνοποιούν με τις ίδιες τους τις ανιψιές, και που δεν έχουν δει καθρέφτη στη ζωή τους εξόν από τις λιμνούλες το αίμα που οι γυναίκες τους γεμίζουνε τον τόπο όταν τους τρέχουνε ξεδιάντροπα τα έμμηνά τους μπροστά σ’ όλο τον κόσμο.
«Έχετε
εμένα, κι έχετε και την απαγόρευση κυκλοφορίας που εγώ σας έδωσα»
«Νομπεριανοί, όσοι έχετε απομείνει, σας λέω ότι τα έχετε πάει περίφημα και πρέπει να συνεχίσετε λίγο ακόμα. Όσοι από εσάς υποφέρατε, σας λέω ότι ήταν αγαθό το μαρτύριό σας και ότι υποφέρατε για χάρη του πλησίον σας. Και ότι πρέπει να υποφέρετε λίγο ακόμα. Η απαγόρευση κυκλοφορίας θα συνεχιστεί τουλάχιστον άλλη μια μέρα, οπότε κουκουλωθείτε στο κρεβάτι σας και συνεχίστε να προσεύχεστε».
«Παρακολουθώντας τους αρουραίους να σκίζουν τον αέρα»
Ο Κέλτης με την τρικυμιώδη κάπα χώνει το ένα χέρι μέσα στις πτυχές της, μουγκρίζει και βγάζει ξανά το χέρι του με έναν νεαρό αρουραίο να κρέμεται απ’ τον αντίχειρά του. Το αίμα του Κέλτη τρέχει στα μαύρα μάτια του ζώου, το οποίο τινάζει το σώμα και την ουρά του σαν τον απαγχονισμένο. Με το άλλο χέρι, ο Κέλτης το ξεκολλάει από το δάχτυλό του, πιπιλάει το σκισμένο δέρμα, και εκτοξεύει τον αρουραίο προς την κουστωδία.
Ο Κυριάκος Αθανασιάδης γράφει στην Athens Voice για το «Νόμπερ» του Όσιν Φέιγκαν
Στηριγμένος σε συγγραφείς του χαμού όπως ο Πίντσον, ο Μπέκετ και ο Κόρμακ Μακάρθι –μεταξύ άλλων–, ο Φέιγκαν γράφει το πιο πρωτότυπο μυθιστόρημα για τον Μεσαίωνα των τελευταίων πολλών χρόνων, με μια αξιοζήλευτη, πλούσια και άκρως παραστατική πρόζα – την ίδια στιγμή που νομίζει κανείς πως όλο αυτό είναι μια ταινία των Μόντι Πάιθον (σε σενάριο Κρόνενμπεργκ και με σκηνικά του Χ. Ρ. Γκίγκερ από το «Άλιεν») που προβάλλεται όμως τα μέσα-έξω, με το αρνητικό τού φιλμ.
Το αποτέλεσμα; Ότι ένα βιβλίο που μιλά για την πανούκλα και τον θάνατο, και για ανθρώπους που θέλουν να βγάλουν χρήματα από αυτό, διαβάζεται με… αμαρτωλή ευχαρίστηση, με αγωνία, και σχεδόν με χαρά! (Ιδίως από ανθρώπους που επιβίωσαν από μια άλλη πανδημία). Είναι βέβαια, όπως είπαμε, «χαρισματικά» γραμμένο –η δε μεταφορά του στη γλώσσα μας από τη Μαργαρίτα Ζαχαριάδου είναι πολύ υψηλού επιπέδου–, και μια έντονη (ιρλανδική) κωμική φλέβα το διατρέχει απ’ άκρου εις άκρον, πράγματα που πάντα εκτιμά ο αναγνώστης. Συνολικά, ένα sui generis βιβλίο, ένα σουρεαλιστικό, ακατάτακτο μυθιστόρημα που εύκολα ζηλεύει κανείς, ένα βιβλίο για την ανθρώπινη βαναυσότητα και το τέλος όλων των πραγμάτων, ένα άγριο ταξίδι στην καρδιά του σκότους.
LIBROFILO, a books' aficionado για το Νόμπερ
Ο Αμερικανοϊρλανδός νεότατος συγγραφέας, θυμάται διαρκώς τις οικογενειακές του καταβολές, σε ένα άκρως Ιρλανδικό με αμερικάνικα στοιχεία μυθιστόρημα. Το χιούμορ και η εγγενής τρέλα του λαού είναι εμφανής, υπάρχουν επεισόδια σπαρταριστά (μέσα στην όλη φρίκη), υπάρχει κτηνωδία και βαρβαρότητα, υπάρχει υπερβολή σε σημείο που να χάνεται η μπάλα κάποιες φορές. Ο Φέιγκαν βέβαια έχει φροντίσει ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα του βιβλίου του, αφήνοντας στην άκρη την εμβάθυνση στους χαρακτήρες – που κάποιοι από αυτούς είναι μάλλον χάρτινοι -, έχει θαυματουργήσει στη δημιουργία εικόνων έντονων που μένουν χαραγμένοι στον αναγνώστη, θυμίζοντας σκηνές από βιβλία του Φώκνερ και του παλιού καλού Μακάρθι , υπάρχει επιρροή από τα γουέστερν του John Ford (άλλος γίγας αμερικανοϊρλανδός), υπάρχει αληθοφάνεια στην αναπαράσταση της εποχής και καθόλου ωραιοποίηση, σαν να βγαίνει από ταινία του John Burman, μόνο που ορισμένες σκηνές θα μπορούσαν να παραπέμπουν και σε ταινία των Monty Pythons…
O Oisín Fagan (1991) γεννήθηκε στο Οχάιο των ΗΠΑ αλλά μεγάλωσε σ’ ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου. Μέχρι τώρα, έχει εκδώσει μία νουβέλα (The Hierophants· βραβεύτηκε με το Penny Dreadful Novella Prize) και μία συλλογή διηγημάτων (Hostages), αμφότερα το 2016. Το Nobber (2019), το πρώτο του μυθιστόρημα, ήταν υποψήφιο για το Desmond Elliott Prize και το Bollinger Everyman Wodehouse Prize.
ΟΣΙΝ ΦΕΪΓΚΑΝ
Νόμπερ
Τίτλος πρωτοτύπου: Nobber
Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Επιμέλεια: Δέσποινα Κανελλοπούλου & Θάνος Σαμαρτζής
Διορθώσεις: Μαριλένα Καραμολέγκου, Σπύρος Παπαδόπουλος
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Γιώργος Καλοφωλιάς
330 σελ.
20€
Κυκλοφορία: Μάρτιος 2023
Σειρά: τα πεζά / 22
ISBN: 978-618-5598-20-4