Φτάσαμε στο κτήριο όπου γινόταν η δεξίωση· η διάσημη νεοκλασική πρόσοψη του Συναυλιακού Κέντρου ήταν ατάκτως καλυμμένη με πορτοκαλί σωσίβια. Ο Φίνλεϋ διέκρινε την απορία στο πρόσωπό μου και ανέλαβε να μου εξηγήσει, σαν να μιλούσε σε κάποιον επαρχιώτη ξάδερφο άμαθο από μεγαλουπόλεις, πως αυτά ήταν σωσίβια προσφύγων, που τα είχε μαζέψει απ’ τις ακτές της Λέσβου ο διάσημος καλλιτέχνης Άι Γουεϊγουέι.

Χρειάστηκε να περάσουμε κάτω από μια φουσκωτή βάρκα και ένα πανό που έγραφε κάποιο hashtag, και μετά είδα δύο γυναίκες με βραδινές τουαλέτες να καπνίζουν προσπαθώντας να προφυλαχτούν από την παγωνιά του Φεβρουαρίου με ισοθερμικές κουβέρτες αλουμινίου, σαν αυτές που μοιράζουν στα θύματα φυσικών καταστροφών και τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων όταν τερματίζουν. Ο Φίνλεϋ είπε το όνομά του σ’ έναν νεαρό με ακουστικό στ’ αυτί, και αυτός μας οδήγησε στο εσωτερικό, όπου μόλις είχε τελειώσει ένα φιλανθρωπικό δείπνο. Η συναυλιακή αίθουσα ήταν μια πανδαισία χρυσών και λευκών αποχρώσεων, ενώ δεκάδες τραπέζια ήταν φορτωμένα με τα απομεινάρια του λουκούλλειου γεύματος που είχε προηγηθεί. Όλοι σχεδόν οι παρευρισκόμενοι φορούσαν αυτές τις αλουμινένιες κουβέρτες. Άντρες με βραδινό κοστούμι τις είχαν δέσει στο λαιμό τους, σαν να ήταν η μπέρτα του Σούπερμαν. Γυναίκες με εξώπλατες τουαλέτες τις φορούσαν ανέμελα, σαν να ήταν διαστημικές εσάρπες. Κάποιες ήταν πεταμένες στο πάτωμα, άλλες αφημένες στις καρέκλες. Οι καλεσμένοι είχαν σηκωθεί από τα τραπέζια — τα μέλη της τάξης των δωρητών, δειλά και αμήχανα, σαν παράξενα τροπικά πουλιά που ένιωθαν άβολα κοντά σ’ ανθρώπους, δέχονταν αβρότητες και καλοπιάσματα από επαγγελματίες της εξωστρέφειας, φίλους, συμβουλάτορες και μέντορες. Μόλις είχε τελειώσει κάποια τελετή βράβευσης. Εδώ κι εκεί περνούσαν από χέρι σε χέρι διάφορα βραβεία από πλεξιγκλάς, ενώ οι νικητές δέχονταν συγχαρητήρια και παρίσταναν με σεμνότητα τους έκπληκτους. Εμφανίστηκε μια σερβιτόρα που κρατούσε ένα δίσκο με σφηνάκια, κι εγώ κατέβασα δύο απανωτά, κοιτάζοντας μουδιασμένος τους ανθρώπους που ήταν τυλιγμένοι στις αλουμινένιες κουβέρτες, μασκαρεμένοι σαν πρόσφυγες.