Ύστερα ήρθαν οι παπάδες. Στη μεγάλη εκκλησία της ιεραποστολής, μα και στα μικρότερα ξωκλήσια, βγάλανε κήρυγμα:

«Ο ήλιος, η βροχή, τα σύννεφα, τα φασόλια, οι μπανάνες, οι κολοκύθες, το σόργο, το κεχρί, και τα γελάδια ακόμα, όλα αυτά τα έφτιαξε ο Γεζού μας. Έτσι δεν σας δίδαξα στην κατήχηση; Όλα αυτά σ’ εκείνον ανήκουνε. Τα κάνει ό,τι θέλει. Δίνει τη βροχή όταν θέλει, σ’ όποιον θέλει: είναι ο καλός θεός. Κι άμα δεν δίνει τη βροχή, πάει να πει ότι έχει θυμώσει. Ίσως έχει τους λόγους του που έχει θυμώσει μαζί σας. Και ίσως μπορώ να σας πω κι εγώ μερικούς απ’ τους λόγους του. Ξέρω ότι λέτε πως είστε βαπτισμένοι, πως είστε καλοί χριστιανοί, πως δεν είστε πια ειδωλολάτρες που δεν γνωρίζουν τον αληθινό θεό, αλλά τι βλέπω πίσω απ’ τις εικονίτσες σας με τον Γεζού και τη Μαρία, τι προσπαθείτε να μου κρύψετε; Φυλαχτά που σας φτιάξανε οι μάγοι από νύχια λεοπάρδαλης, από δόντια φακόχοιρου, από δέρμα φιδιού, από κόκκαλα λαγού, από ρίζες ροζιασμένες, κι απ’ τα φτερά εκείνων των γουρλίδικων κοτόπουλων που δεν τολμάτε να τα φάτε κι ας πεθαίνετε της πείνας! Και κρεμάτε πάνω σας κι άλλα πράγματα, τόσο αισχρά που δεν τολμώ να τα κατονομάσω. Και ξέρω επίσης ότι πάτε στα κρυφά να βρείτε τον ξορκιστή γιατί θέλετε το κακό του πλησίον σας και ―ακόμα χειρότερα!― πάτε και βρίσκετε τον φαρμακευτή για να απαλλαγείτε απ’ τον αντίπαλό σας που μισείτε. Και νομίζετε πως δεν ξέρω τι πάτε και κάνετε σ’ εκείνο το λόφο, όπου βρίσκεται το δασάκι των δαιμόνων που ακόμα φοβάστε να το χαλάσετε; Πάτε εκεί να λατρέψετε τον διάβολο, κάτω από κείνα τα καταραμένα δέντρα, κι ούτε ξέρω τι πνεύματα κυριεύουν την ψυχή σας, ολόκληρη στρατιά από δαίμονες, και όταν μπαίνουν μέσα σας, όταν καταχτούνε τις δύσμοιρες ψυχές σας που η βάπτιση τις λύτρωσε, σας πιάνει μανία και το στόμα σας αφρίζει, κι από μέσα του βγαίνουν φριχτές βλασφήμιες που, άμα τις ακούγατε να λέγονται στο φως της μέρας, θα σας έπιανε ντροπή.

»Τώρα λοιπόν ξέρετε γιατί ο Γεζού συγκρατεί τα σύννεφα, γιατί αρνείται να σας δώσει τη βροχή. Και οι δικοί σας οι βροχοποιοί, οι αμπαβούμπγι σας, μ’ όλους τους θεατρινισμούς τους, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Ας βαράνε όσο θέλουν τα φετίχ τους, τα ραβδιά που, όπως λένε, φέρνουν τη βροχή· ο Γεζού τούς έχει αφαιρέσει τη δύναμη ― αν είχαν ποτέ κάποια δύναμη. Τώρα, αλήθεια σας λέω, μόνο ο Γεζού, μόνο η Μαρία, μπορούν να φέρουν τη βροχή. Αυτοί εξουσιάζουνε τα σύννεφα. Εμείς γνωρίζουμε όλες τις προσευχές που πρέπει να ειπωθούν για να έρθει η βροχή. Αλλά εμείς, οι καλοί ιερείς, δεν θα σας κρύψουμε τις προσευχές μας, όπως κάνουν οι μάγοι με τις κατάρες τους. Θα τις μάθετε στην κατήχηση, θα τις αναπέμπουμε και θα τις ψάλλουμε όλοι μαζί, κάθε μέρα της βδομάδας. Και οι κοπελίτσες θα βγουν να μαζέψουνε λουλούδια για το άγαλμα της Μαρίας. Της Μαρίας τής αρέσουν τα λουλούδια κι έχει καλή καρδιά, η Μαρία αγαπάει όλο τον κόσμο, ακόμα κι αυτούς που είναι μαύροι κι αχάριστοι όπως εσείς. Αλλά την Κυριακή θα βάλετε τη Μαρία επάνω στο φορείο, στο ινγκόμπγι, όχι αυτό που έχετε για τους άρρωστους και τους πεθαμένους, μα εκείνο που φυλάτε για τις νυφούλες, εκείνο που είχατε για να μεταφέρετε τους αρχηγούς σας και τον βασιλιά σας, πριν έρθουν οι Βέλγοι και τους χαρίσουν αυτοκίνητα. Θα πρέπει να βρείτε νέους άντρες που νά ’ναι ακόμα ρωμαλέοι για να την κουβαλήσουν στους ώμους τους. Θα την περιφέρουμε παντού στο λόφο, σ’ όλους τους αγρούς, σ’ όλα τα μπανανοχώραφα, κι εσείς θα τραγουδάτε ψαλμωδίες που θα τις έχετε μάθει για να έρθει η βροχή, κι εγώ θα πηγαίνω μπροστά σας και θα ευλογώ τα μαντριά και τους αγρούς και τα μπανανοχώραφα με αγιασμένο νερό από τη βάπτιση, και θα πάμε μέχρι την κορφή του βουνού, ναι, πάνω στο όρος Ρουνανί, εκεί όπου η δεισιδαιμονία σας σάς απαγορεύει ν’ ανεβείτε, αλλά θα μας προστατέψει η Μαρία και θα διώξει τα κακά πνεύματα, κι εμείς θα της δείξουμε όλους τους διψασμένους λόφους, τους αγρούς, τα ξεραμένα μπανανοχώραφα, κι εγώ θα ευλογήσω τον ουρανό, τέσσερις φορές θα τον ευλογήσω, κι αν προσευχηθείτε, αν ψάλετε μ’ όλη σας την καρδιά, αν υποσχεθείτε μ’ ειλικρίνεια ότι απαρνιέστε όλα τα ειδωλολατρικά φερσίματα του Σατανά (και θα πρέπει πρώτα να έρθετε να μου τα παραδεχτείτε στην εξομολόγηση), τότε η βροχή θα ξαναρθεί».

Κανείς δεν αντιμίλησε στον παπά. Όλοι ήταν μαθημένοι στις επιπλήξεις του, οι οποίες, ανάλογα την περίπτωση, ήταν περισσότερο ή λιγότερο φαρμακερές. Έτσι άσχημα μιλούσαν οι παντρί που ήταν αμόρφωτοι. Κι άλλωστε όλοι ξέραμε ότι εκείνοι που πήγαιναν να συμβουλευτούν τους μάγους θα συνέχιζαν να το κάνουν, κι εκείνοι που ήταν μυημένοι στο Κουμπαντούα θα συνέχιζαν να σηκώνονται μες στη νύχτα για να τιμήσουν τη λατρεία τους. Τέλος πάντων, ακολουθήσαμε κατά γράμμα τις υποδείξεις του ιεραπόστολου, μιας και, ποιος ξέρει, μπορεί και νά ’φερναν αποτέλεσμα και να ελευθερωνόταν η βροχή. Οι παντρί ξέρανε τόσα και τόσα εκπληκτικά πράγματα! Και ίσως όλα αυτά τα εκπληκτικά πράγματα να τους τα είχαν δώσει ο Γεζού τους κι η Μαρία τους. Ποτέ δεν ξέρεις.

Σκολαστίκ Μουκασονγκά, Ο Κιμπογκό ανέβηκε στον ουρανό, σελ. 16-18

μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής