Γίνε πιο ψηλός από κάθε ύψος

Αν ο Θεός είναι Νους και ο Νους είναι μια σκέψη που περιλαμβάνει μέσα της το σύνολο των όντων ―η σκέψη των πάντων, ὁ νοῦς τοῦ παντός―, τότε το να έρθεις κοντά στον θεό σημαίνει να επιχειρήσεις να σκεφτείς αυτή την απέραντη σκέψη. Η πνευματική ζωή γίνεται τότε μια νοητική προσπάθεια. Στο 11ο κείμενο της ερμητικής γραμματείας διαβάζουμε:  

«Μεγάλωσε τον εαυτό σου μέχρι να γίνει όσο αυτός που έχει άπειρο μέγεθος. Μ’ ένα άλμα βγες απ’ τον κόσμο των σωμάτων. Αφού πάψεις να πιστεύεις πως υπάρχουν για σένα πράγματα αδύνατα, θα θεωρείς πλέον τον εαυτό σου αθάνατο, ικανό να συλλάβει τα πάντα: κάθε τέχνη, κάθε επιστήμη, την ψυχή κάθε ζωντανού πλάσματος. Γίνε πιο ψηλός από κάθε ύψος, γίνε πιο βαθύς από κάθε βάθος. Συγκέντρωσε μέσα σου όλες τις γνώσεις σου για τα όντα —τη φωτιά και το νερό, το ξηρό και το υγρό— και σκέψου ότι βρίσκεσαι ταυτόχρονα παντού — στη γη, στη θάλασσα, στον ουρανό. Σκέψου ότι δεν έχεις υπάρξει ακόμα, ότι είσαι μέσα στην κοιλιά της μάνας σου, ότι είσαι νέος, ότι είσαι γέρος, ότι έχεις πεθάνει· σκέψου ότι ζεις μετά το θάνατό σου. Αφού τα σκεφτείς όλ’ αυτά ταυτόχρονα —τους χρόνους, τους τόπους, τα πράγματα, τις ποιότητες, τις ποσότητες—, θα μπορείς πια να συλλάβεις τον Θεό».  

Στην 13η πραγματεία τού Corpus Hermeticum διαβάζουμε μια σχετική μαρτυρία. Ο μαθητής μόλις «ξαναγεννήθηκε». Έχει ενδυθεί τον νέο άνθρωπο και έχει απεκδυθεί τον παλαιό. Την αναγέννησή του (παλιγγενεσία) την περιγράφει ως εξής:  

«Βρίσκομαι στον ουρανό, στο νερό, στον αέρα· μέσα στα ζώα, στα φυτά· μέσα στην κοιλιά της μάνας μου, στην κατάσταση προτού μπω στην κοιλιά της μάνας μου, στην κατάσταση αφού βγήκα από εκεί, παντού».  

Έχουμε εδώ μια εμπειρία όπου ο μυστικός υπερέβη τόσο πολύ τον εαυτό του, ώστε έσπασε κάθε όριο χώρου και χρόνου, εξισώθηκε με την απειρία και την αιωνιότητα του Νου στην πληρότητά Του και έγινε ο νοητός Νους.  

Από το 8ο κεφάλαιο του ΜΟΝΟΣ ΠΡΟΣ ΜΟΝΟΝ: «Η ανάβαση προς τον θεό».